بر روي ما نگاه خدا خنده مي زند.

هر چند ره به ساحل لطفش نبرده ايم

زيرا چو زاهدان سيه كار خرقه پوش

پنهان ز ديدگان خدا مي نخورده ايم

كاش بر ساحل رودي خاموش


عطر مرموز گياهي بودم


چو بر آنجا گذرت مي افتاد


بسراپاي تو لب مي سودم





كاش چون ناي شبان مي خواندم


بنواي دل ديوانه تو


خفته بر هودج مواج نسيم


مي گذشتم ز در خانه تو...........