بارالها!

اگر در پيشگاه تو آن اندازه بگريم كه صدايم قطع شود
و آنقدر در مقابلت به پاي ايستم تا اين كه از پاي درآيم
وآنقدر برايت ركوع نمايمكه استخوان پشتم درآيد
و آنقدر برايت سجده كنم كه چشمانم از حدقه درآيد
و تمام عمرم را جز خاك چيزي نخورم و جز آب خاكستر چيزي نياشامم
و در طول اين مدت آنقدر به ياد تو باشم
و نام تو را ببرم كه زبانم از گفتن بازايستد
و با همه ي اين ها به خاطر حيا و شرمساري از تو ،نگاه به طرف آسمان نكنم،
مستوجب محو و بخشايش گناهي از گناهانم نمي شوم!

مناجات امام سجاد درباره ي حيا و شرمساري