كاش دلها آنقدر پاك و خالص بودند كه دعا ها قبل از پايين آمدن دست ها مستجاب مي شد …

كاش آسمان حرف كوير را مي فهميد و اشك خود را نثار گونه هاي خشك كوير مي كرد …

كاش واژه حقيقت آنقدر با لبها صميمي بود كه براي بيان كردن آن نيازي به شهامت نبود …

كاش مهتاب با كوچه هاي تاريك آشنا بود …

كاش بهار آنقدر مهربان بود كه باغ را به دست خزان نمي سپرد …

و اي كاش دوستي به قدري حرمت داشت كه شكستنش به اين زودي ها رخ نميداد … .